بذر فضای باز

کاشت یک بذر صیفی جات شامل سه مرحله می شود:

• کاشت
• داشت
• برداشت

مرحله کاشت شامل آماده سازی زمین می باشد که ابتدا زمین را شخم زده و آماده می کنیم. بعد از شخم زدن مطمئنا زمین دارای کلوخ های درشت می باشد که سعی می کنیم با دیسک زدن، جوب زدن و کودریزی زمین و خاک را ورزیده کنیم. دیسک زدن به معنای ریز کردن کلوخ های درشت می باشد. جوب زدن شامل ایجاد شیار در سطح زمین است و کودریزی شامل کودهای طبیعی، کود دامی و کود مرغی است. کود دامی به همراه گوگرد و کود سیاه(کود فسفات) به روی زمین ریخته می شود. کود ریزی میتواند توسط دست یا دستگاه انجام شود.

در هر هکتار 4 تا 6 تن کود دامی ریخته می شود. سپس تیپ کشیده می شود. پس از آن مرحله کاشت بذر می باشد. در کاشت اکثر محصولات کشاورزی و صیفی جات، بذر را به طور مستقیم می کاریم. اما در برخی از محصولات برای افزایش بازدهی و یا اگر در منطقه ای باشیم که از نظر اب و هوایی مساعد نباشد، بذر را نشاء کرده و می کاریم. مانند گوجه فرنگی، که اصطلاحا به آن تولک گیری گفته می شود. تولک گیری بدین شکل است که یک بذر را در یک فضای بسته کشت میکنیم، پس از آنکه بذر به یک اندازه ای از رشد و مقاومت خود رسید به زمین مورد نظر منتقل می گردد.

گوجه، بادمجان، پیاز و هندوانه را نیز می توان به روش بالا کشت کرد. اما در مورد هندوانه و خربزه صلاح است که این بذرها به طور مستقیم در فضای باز کشت شوند. در روش تولک گیری بذر باید 2 تا 3 سانتی متر داخل خاک قرار گیرد و به فواصل 50سانتی متر انجام می شود. این فاصله نهایتا میتواند تا 80 سانتی متر باشد. گوجه فرنگی را باید با فواصل کمتر کاشت اما هندوانه و خربزه را با فاصله بیشتر کشت می کنند.

در این مرحله گاها برای اینکه طول فاصله ی زمان بین کاشت و برداشت کم شود، پلاستیکی روی مالچ کشیده می شود که به آن تونل گفته می شود. این پلاستیک ها موجب می شود که نور فرابنفش بیشتری به گیاه تابیده شود، در نتیجه مقدار نوری که در روز جذب می شود، بیشتر می شود و در شب هم موجب می شود که این گرما با زمان طولانی تری به محیط اطراف برگردانده شود. این کار موجب می شود طول زمان برداشت زودتر فرا برسد.