از بین بردن علف هرز از میان محصولات امر بسیار مهمی ست که باید باغداران و کشاورزان مورد توجه قرار دهند. در این مقاله برخی از روشهای کنترل علف هرز آورده شده است که میتوانید مطالعه کنید.
علف هرز، اصطلاح کلی برای هر گیاهی ست که در جایی به شکل ناخواسته رشد می کند. از زمانی که انسان ها برای اولین بار اقدام به کشت گیاهان کردند، مجبور بودند با هجوم علف های هرز به مناطقی که برای محصولات انتخاب شده بودند مبارزه کنند. برخی از گیاهان ناخواسته بعداً مشخص شد که دارای فضیلت‌هایی هستند که در ابتدا مشکوک نبودند و بنابراین از دسته علف‌های هرز حذف شدند و تحت کشت قرار گرفتند. سایر گیاهان کشت شده، وقتی به آب و هوای جدید پیوند زدند، از کشت فرار کردند و به علف های هرز یا گونه های مهاجم تبدیل شدند. بنابراین دسته علف های هرز همیشه در حال تغییر است و این اصطلاح یک اصطلاح نسبی است.
علف های هرز با انواع فعالیت های انسان تداخل دارند و روش های زیادی برای سرکوب یا از بین بردن آنها ایجاد شده است. این روش ها با ماهیت خود علف هرز، وسایل دفع و ارتباط روش با محیط متفاوت است. معمولاً به دلایل مالی و زیست محیطی، روش های مورد استفاده در زمین گلف یا پارک عمومی را نمی توان در مرتع یا جنگل به کار برد. مواد شیمیایی علف کشی که در کنار جاده برای از بین بردن علف های هرز ناخوشایند که خطر آتش سوزی یا ترافیک را ایجاد می کنند، برای استفاده در زمین های زراعی مناسب نیستند. مالچ پاشی، که برای از بین بردن علف های هرز در باغچه خانه استفاده می شود، در مزارع بزرگ امکان پذیر نیست. کنترل علف های هرز در هر صورت به یک فعالیت بسیار تخصصی تبدیل شده است. دانشگاه های کشاورزی دوره های کنترل علف های هرز را آموزش می دهند و صنعت فناوری لازم را فراهم می کند. در کشاورزی، کنترل علف های هرز برای حفظ سطوح بالای تولید محصول، ضروری است.
علف های هرز برای آب، نور و مواد مغذی با گیاهان زراعی رقابت می کنند. علف های هرز مراتع ممکن است برای حیوانات ناخوشایند و یا حتی سمی باشند. آنها ممکن است باعث آسیب شوند همچنین ممکن است ارزش محصولات را کاهش دهند. بسیاری از علف های هرز میزبان ارگانیسم های بیماری های گیاهی هستند. آنها همچنین میزبان آفات حشرات هستند و تعدادی نیز گونه های مهاجم هستند.
از بین بردن علف‌های هرز جزء گیاه‌شناسی کنترل آفات است که تلاش می‌کند علف‌های هرز، به‌ویژه علف‌های هرز مضر را از رقابت با گیاهان و جانوران مورد نظر از جمله گیاهان اهلی و دام جلوگیری کند و در محیط‌های طبیعی از رقابت گونه‌های غیربومی با گونه‌های بومی جلوگیری کند.
روش های از بین بردن علف هرز:
کنترل مکانیکی
کنترل مکانیکی علف‌های هرز زمانی آغاز شد که انسان‌ها برای اولین بار علف‌های هرز را از محصولات غلات خود بیرون کشیدند و تلاش کردند تا گونه‌های گیاهی را بدون هرگونه رقابت گیاهی رشد دهند. این شروع کشت تک بود، روشی که از آن زمان بر کشاورزی تسلط یافت. برخلاف اصول اکولوژی، کشاورزان در سرتاسر جهان محصولات عمده غذایی، فیبر و علوفه را در یک کشت تک کشت می‌کنند، زیرا تجربه نشان داده است که گونه‌های زراعی مدرن به شدت بهبود یافته بالاترین محصول خود را تحت این سیستم دارند.
انسان‌ها توسط دست و استفاده از ابزارهای ساده مانند چاقو و بیل برای از بین بردن علف‌های هرز استفاده کردند. برای هزاران سال، از فرهنگ مصر تا رنسانس، از روش های ساده استفاده می شد. اولین تلاش ها برای دور شدن از روش های ساده دستی و مکانیزه کردن کار دشوار کنترل علف های هرز در قرن هفدهم انگلستان آغاز شد. از آن زمان به بعد ابزارهای کشاورزی مورد استفاده برای از بین بردن علف های هرز و روش های فرهنگی به کار گرفته شده برای به حداقل رساندن رشد علف های هرز بهبود یافته است. مزیت اصلی کشت محصولات ردیفی، کنترل علف های هرز است. هر روشی برای کنترل علف های هرز که خاک ورزی را به حداقل می رساند، ساختار خاک را حفظ کرده و حاصلخیزی را حفظ می کند.
علاوه بر خاکورزی، سایر روشهای مکانیکی کنترل علف‌های هرز شامل سوزاندن، چرا کردن و استفاده از اردک یا غاز در برخی محصولات (به ویژه در پنبه و نعناع) است. همه این روش ها دارای اشکالاتی هستند: ماهیت سخت و دردناک وجین دستی وجود دارد. ماهیت مکرر و اغلب مضر خاکورزی تمیز با ماشین آلات؛ و نیاز پرهزینه دام یا پرندگان برای روش های چرای بیولوژیکی. خاک ورزی، که هنوز هم پرکاربردترین روش برای کنترل علف های هرز ردیفی است، با توسعه بذر دقیق و پیش تنظیم دقیق ابزار، به میزان زیادی بهبود یافته است، که اجازه عبور چاقوهای علف های هرز را در یک اینچ یا کمتر از گیاهان جوان می دهد. علی‌رغم این پیشرفت‌ها، مشخص است که چاقو به ریشه‌های محصول آسیب می‌رساند، به‌ویژه در اواخر فصل خاکورزی. علاوه بر این، ابزارهای خاکورزی می توانند علف های هرز چند ساله را به سرعت پخش کنند و باعث هجوم سریع کل مزارع شوند.
روش هایی مانند تناوب زراعی، استفاده از گیاهان خفه کننده، مالچ پاشی و پوشش و تمیز کردن ماشین آلات برای جلوگیری از پخش بذر علف های هرز نیز جزء روش های مکانیکی طبقه بندی می شوند.
کنترل شیمیایی علف های هرز
کنترل شیمیایی به دو نوع سموم تقسیم بندی می شود:
- سموم عمومی (مانند گلایفوزیت(رانداپ)، پاراکوات، توفوردی و…)
- سموم انتخابی (مانند گرانستار، سوپرگالانت و…)
مزیت بزرگ مواد شیمیایی نسبت به کنترل مکانیکی علف های هرز، سهولت کاربرد آن است. این امر به ویژه در زمین‌های زراعی غلات، مراتع، جنگل‌ها و سایر موقعیت‌هایی که میتوان از هواپیما استفاده کرد، صادق است. سالانه میلیون‌ها هکتار از زمین های کشاورزی توسط تجهیزات مدرن برای تصفیه زمین‌های ردیفی با علف‌کش‌ها، کنترل علف‌های هرز را به طور فزاینده‌ای راحت کرده است. ماشین آلاتی در دسترس است که به طور همزمان بستر ایجاد می کنند، بذر را می کارند، با حشره کش سمپاشی می کنند، و کود و علف کش پیش رویشی را در یک عملیات ترکیب می کنند.
برخی از گیاهان کشاورزی که به عنوان محصولات مقاوم به علف‌کش (HRCs) شناخته می‌شوند، برای مقاومت در برابر علف‌کش‌های شیمیایی خاص، به‌ویژه گلایفوسیت، مهندسی ژنتیکی شده‌اند. این ارگانیسم‌های اصلاح‌شده ژنتیکی (GMOs) از اواسط دهه 1980 در دسترس بوده‌اند و کنترل شیمیایی مؤثر علف‌های هرز را امکان‌پذیر می‌کنند، زیرا فقط گیاهان HRC میتوانند در مزارع تیمار شده با علف‌کش مربوطه زنده بمانند. با این حال، از آنجایی که این محصولات به جای کاهش کاربرد، افزایش کاربرد مواد شیمیایی در خاک را تشویق می کنند، با توجه به اثرات زیست محیطی و ایمنی عمومی آنها بحث برانگیز باقی می مانند.
کنترل بیولوژیکی
تلاش برای از بین بردن علف های هرز از طریق کنترل بیولوژیکی یک پیشرفت نسبتاً جدید است. یک گزارش اولیه از سال 1902 واردات حشرات از مکزیک به هاوایی را در تلاش برای کنترل لانتانا، یک علف هرز بوته‌دار وارداتی که در هزاران هکتار از مراتع پخش شده بود و آنها را برای چرا بی‌فایده کرده بود، توصیف کرد. هدف نهائی در مبارزه بیولوژیکی کاهش موجودات زیان آور یا علف های هرز می باشد به اندازه ای که دیگر موجب آسیب و زیان به محصولات وارد نکند. معمولا میتوان این روش را به همراه یکی دیگر از روشهای کنترل علف های هرز تلفیق کرد. زیرا معمولا چندین نوع علف هرز در زمین ها وجود دارد که مبارزه یا کنترل بیولوژیکی شاید بتوان یکی از انواع علف های هرز را از بین ببرد بنابراین نیاز است از یک روش شیمیایی یا … نیز در کنار این روش استفاده شود.
هر موجود زنده ای که بتواند در کنترل و دفع علف های هرز در میان محصولات کمک کند، به عنوان یک عامل کنترل بیولوژیکی شناخته می شود. این عوامل میتوانند شامل سوسک ها، پروانه ها، سن ها و مگس ها باشند. همچنین استفاده از عوامل بیماری زا مانند قارچ ها، باکتری ها، ویروس ها، میکوپلازماها و نماتدها نیز در کنترل بیولوژیکی علف های هرز نقش بسیار مهمی دارند.
استفاده از عوامل بیماری زا به دو شکل انجام می شود:
- به صورت مستقیم در زمین یا مزرعه پخش شود.
- از طریق سم پاشی
اگرچه کنترل بیولوژیکی علف های هرز از دیدگاه اثرات طولانی مدت اکولوژیکی بسیار مطلوب تر از کنترل شیمیایی علف های هرز است، اما کنترل بیولوژیکی علف های هرز دارای محدودیت های مشخصی است.
کنترل بیولوژیکی علف های هرز تنها به صورت دوره ای موثر است. جمعیت علف های هرز ممکن است در ابتدا توسط حشرات کنترل به سطوح بسیار پایین کاهش یابد. با این حال، زمانی که حشرات به دلیل کمبود غذا می میرند، علف های هرز افزایش می یابند.